"- Josephine,
Yaşamak, sensizlik ile avunacağım bir an meselesi
Ölüm ise uçsuz bucaksız sana koşacağım bir labirent...
Daima var olman için elimden geleni ardıma koymazdım oysaki;
Şimdi bir avuç toprağa bakıyorum ve umut ediyorum; geri gelmen için
Kim bilir sensizliğin kaçıncı yılının kaçıncı günündeyim.
Kaç defa gülümsemeye mecbur kaldım verdiğim sözden beri,
Ve kim bilir kaç kelimeye sığdırmak zorunda kaldım seni...
Senin affına sığınmak, belki de Tanrı'yı bile es geçmektir.
Şu sıralar yüzüm yok toprağına dokunmaya...
Bir bilsen, ki bilirsin...
Ne kadar özledim..."
