Josephine,
Her ne kadar aldırış etmemeye dirensem de toprağın çamuruna, hissediyorum. Her geçen gün bu bataklıkta sürükleniyor ruhum. Benliğimde uçsuz bucaksız daimi bir karmaşa eşiğinde öylece oturmuş birkaç melodi mırıldanıyorum. Ve seyre dalıyorum anılara, akrep yelkovana karşı koyamıyor, yaşlanıyorum. Uğurladığım ruhların haddi hesabı yok, Tanrı kızgın. Kalbim iki can vermiş maziye, avuçlarımda geçmiş ve geleceğin oluşturduğu onlarca labirent; burada çıkış yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder