Labirent

Josephine,

Her ne kadar aldırış etmemeye dirensem de toprağın çamuruna, hissediyorum. Her geçen gün bu bataklıkta sürükleniyor ruhum. Benliğimde uçsuz bucaksız daimi bir karmaşa eşiğinde öylece oturmuş birkaç melodi mırıldanıyorum. Ve seyre dalıyorum anılara, akrep yelkovana karşı koyamıyor, yaşlanıyorum. Uğurladığım ruhların haddi hesabı yok, Tanrı kızgın. Kalbim iki can vermiş maziye, avuçlarımda geçmiş ve geleceğin oluşturduğu onlarca labirent; burada çıkış yok.   

  

Ebru Yenicevardarlı Ağırcan 

Bir Ukte Özlem

Bugün evine geldim.

Her yerde arıyorum seni;

Duvarlarda siluetin,

Televizyon yayınında kelimelerin,

Anneannemin gözlerinde gözlerin...

-mışcasına anımsıyorum.

Özlüyorum; 

Yastığına başımı koyup,

Bakışmalarımızı hatırlıyorum.

Duvar saatinin tik takları beni zamanda sürüklemeye kâfi.

Ah ediyorum geleceğe, 

Bundandır bu kıyamet.

Karşıma gel,

Sandalyeden yaptığımız o penceremizden bakayım sana.

Tebessümünden yoksunum.

Gözlerim doluyor,

Karşında ağlamayacağıma söz vermiştim oysa...

Sensiz tam anlamıyla karanlıktayım.

Koruyamıyorum hiçbir şeyi,

Öyle bıraktım ki hayallerimi,

Boşlukta savruluyorum.

Bomboş baktığımda güçlü diyorlar bana...

Hissetmemek zannediyorlar,

Oysa ki en derinden hissediyorum.

Tanrı’nın bana en güzel mucizesiydin sen,

Yılların benden götüremediği tek şey budur.

Toprağına karışan gözyaşlarımdan filizlenen çiçekler; 

Bir gün kurduğumuz tüm düşler gerçek olacak... 

Bunu biliyorum, bunu hissediyorum.

Kavuşmamıza az kaldı,

Birkaç ay, birkaç gün...

Öyle özledim ki yanı başında uyumayı... 

Az kaldı.

Ruhun şad olsun geçmişim, geleceğim, her şeyim... 

Ebru Yenicevardarlı Ağırcan

Sensizliğin Yıl Dönümü

Bugün karanlık bana, bugün ıssız.

Bugün bir veda havası, bugün kayıp....

Gözlerimden süzülen her yaşta uğurluyorum seni,

Her sene aynı günde bu kaçıncı ıstırap?

Bu, bugün, olmamalıydı.

Toprağından uzakta günler geçiyor,

Sensizliğin esintileri iliklerime işliyor.

Bugün biraz kızgın, biraz kırgın biraz da yas var üzerimde,

Sensizliğin yıl dönümü bugün,

Bugün, hiç gün doğmamalıydı.

Hep bir arayış var ruhumda,

Belki başka bir bedende karşıma çıkma umudunda,

Bir gelsen huzurunda diz çökeceğim.

Bir gelsen sımsıkı sarılacağım sana,

Bugün biraz hüsran var buralarda,

Bu, gün değil.

Ebru Yenicevardarlı Ağırcan

Kaçış

'- İnançlarından arınmış bir ışıksızın dirilişi gibi öylesine sonsuz bir karanlığa sığınmaktı ki bu tasviri imkansızdı, bu bir kayboluştu. Tanrı'dan uzak herhangi bir yolda olabildiğince koşmaktı belki de nedensizce sömürülen ruhunu ondan azat etmek istercesine bir kaçıştı. Olabildiğince özgür olmak, her şeyi geride bırakmayı gerektirirdi.'

Ebru Yenicevardarlı Ağırcan

Ah Bir Görsem

"- Seni özlüyorum."

Yine gözlerim dalıyor uzaklara,

Günler geçiyor, haftalar, yıllar...

Sensizlik; bastırılamayacak bir hâl alıyor.

İliklerimde Şubat soğuğu,

Toprağın geliyor aklıma, susuyorum.

Bana bahsettiğin o Tanrı nerede şimdi?

Sevgiden yoksun bir avuç insan görüyorum.

Savaşlar, katliamlar, yalanlar, dolanlar...

Neden bana öğrettiğin tek şey aşktı?

Şimdi onların tabirinde delinin tekiyim.

Sana ihtiyacım var.

Yoksun.

Gözlerim doluyor huzurunda,

Her anıya sığdırmak istiyorum siluetini.

Fakat her an anlıyorum kendimi kandırdığımı...

O sen değilsin,

Oda sen değilsin.

Sen bambaşkaydın.

Öyle korkuyorum ki teninin bir zerreciğini bile hatırlayamamaktan.

Bir bilsen; bir saniye kavuşmak için neleri göze alacağımı..

"Ah! Bir görsem..."

Ebru Yenicevardarlı Ağırcan

Yok Oluş

Ve şimdi ne yapmalıyım Josephine,

Ruhum yanıyor.

Tanrı kızgın !

Yerle bir olmuş günahlar,

Toprağa bir bir gömülüyor !

Ve ben,

Beklentilerimin oldukça gerisinde

Düşlerimden yoksun,

Bir zerre ardında;

''- Cennetten utanıyorum. ''

Ebru Yenicevardarlı Ağırcan

Mahkumiyet Senfonisi

" - İşte buradayım!

Senin topraklarındayım Jessica"

Yaşamın kayda değer olmayan geleceği,

Geçmişin sınırlarındaki aşkı yok ederken

Ben, tüm içtenliğimi bir köşeye bırakıp

Huzurunda savruluyorum.

Gün karası, dökülüyor avuçlarıma

Karanlığa hapsolmuş mahkum gibi

Yığılıyorum gözlerinde.

"- Burada umut yok, Jessica"

Ebru Yenicevardarlı Ağırcan

Bir Düş Esiri

Varlığın Josephine,

Zihnimde yas tutan meleklere bir ceza gibi…

‘- Hissediyorum…’

Huzurunda ‘aşk’ dilerken şimdi;

Öylece bakmak…

‘- Sessizliğe gömülü bir ruh…’

Susmak,

Gerçek olan hislere susamak…

‘- Daha ne kadar katlanabilirdim ki?’

Bir ‘an’ için, inanmak…

‘- Cehennem gibi…’

Ve tüm o aşk senfonisinin,

Bir damla gözyaşı ile son bulması…

‘- Oysa…’

Tanrı’nın acımasızlığı mıydı bu?

‘- Tanrı,

Bahşetmedi mi beni huzuruna?’

Bir ışıksız cenneti dileyemezdi elbet.

‘- Cennet, saklı değil miydi göz bebeklerinde?’

Hatırlıyorum da,

Ne de güzel severdim seni.

‘- Şimdi, tek hissettiğim…’

Yokluğun…

‘- Yaşadığım…’

Acı.

‘- Acı.’

Ebru Yenicevardarlı Ağırcan

Yas

"- Ve usulca perde çekilirken göğe,

Fısıldayışlar arasından bir çığlık,

Sükût-u hayal ile sarsılmış bir ruhun

Yerle bir oluş ağıtı...

Tanrı'nın gözlerinden düşen bir melek,

Bir meleğin gözlerinden düşen bir umut

Ve umut ederek unutulan bir ışıksızın dirilişi gibi...

Dudaklarında inkâr var !

En sert notalara basarak isyanı evrene taşıyan bir piyanist misali haykırırken onlara

Sessizce dinlerlerdi.

Zamanında köleliği doğru sayan bir toplum

O ânda da sessizce dilendirilmedi mi?

"- Konuşun, bağırın, fısıldamayın, sessiz kalmayın.

Özgürlük bu." dedi.

Korku ile kavrulan ruhlar,

Bir bir düştü tutsak olduğu yollara...

"- Yasalar, kuramlar, kurallar, doğrular."

Barış getirdiği savunulan,

Savaş doğuran tüm bu yanılgılar.

Çöküşe bir adım kala,

Ardına bakmak...

Toprak, avuçlarından çekilirken

Toprağa sığınmak gibi...

"- Ve yeniden var olman için

Bir meleğin seni dilemesi..."

- İmkansızdı.

Var olan tek gerçek ihanet olduğunda,

Maskelere bürünürdü saf ve temiz olan...

Evrenin bir yasası değildi bu,

Yasıydı.

Ebru Yenicevardarlı Ağırcan

Hiç Bitmeyecekmiş Gibi

‘Hafiften çalan bir melodinin eşliğinde intihar ederken hayallerim…’

Ben yine sadece ‘- Seviyorum.’

Düşünüyorum da;

Haklıydın.

‘ – Gerçek hiç bu kadar gerçek olmamıştı.’

Belki de ben gözlerimde ki perdeyi indirip hiç gerçekçi bakmamıştım.

Öyle ya; 

Hayallerde yaşardım.

‘- Seninle kurduğumuz o hayallerde…’

- Gitmeyecektin değil mi?

Hep yanımda kalacaktın.

Ah, adam

Hayallere aldanmıyorum artık;

- Neden biliyor musun?

Çünkü

Hayallerde bile uzaktasın…

Ebru Yenicevardarlı Ağırcan